لپتوسپیروز یا تب شالیزار
لپتوسپیروزیس یکی از بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است که شیوع آن در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل همانند نواحی شمالی ایران ، بالاست.
این باکتری راه های متعددی برای ورود به بدن داشته و طیف وسیعی از علائم را بروز می‌دهد. علائم اولیه این بیماری مشابه آنفولانزا است، به همین دلیل تشخیص اولیه آن مشکل بوده و در بسیاری از موارد عدم تشخیص درست و به موقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن می‌گردد، درحالی‌که با تشخیص به هنگام می‌توان عوارض ناشی از بیماری را کاهش داد.
روش پیشگیري استفاده از پوشش های مناسب مانند دستکش و چکمه و یا در صورت وجود زخم یا خراشیدگی در دست و پا استفاده از پانسمان و سپس ورود به مزارع، همچنین استفاده از آنتی بیوتیک‌هاي داکسی سیکلین یا آزیترومایسین در ایام کار کشاورزان در مزارع می باشد.
برای درمان فرم ملایم این بیماری از آنتی بیوتیک داکسی سیکلین، آمپی سیلسن یا آموکسی سیلین استفاده می گردد.
برای درمان فرم شدید این بیماری از آنتی بیوتیک های پنی سیلین G، سفتریاکسون 71 و آمپی سیلین استفاده می گردد.
طول مدت درمان یک هفته می باشد.
منبع مطالب